Bu araştırmanın amacı, mesleki müzik eğitimi alan öğrencilerin, çalgı performansı öz-yeterlik inanç düzeylerini belirlemek ve çeşitli değişkenlere göre farklılık gösterip göstermediğini incelemektir. Araştırma, betimsel modele dayalı nicel bir araştırmadır. Bu nedenle araştırmada, deneysel olmayan nicel araştırma türlerinden ilişkisel tarama yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın verileri Atatürk Üniversitesi’nde mesleki müzik eğitimi alan 255 kişiden elde edilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak “Çalgı Performansı Öz-yeterlik İnancı Ölçeği” ve kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Elde edilen veriler betimsel istatistik yöntemlerinden frekans ve yüzde, kestirimsel istatistik yöntemlerinden t-testi ve ANOVA kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda, öğrencilerin genel çalgı performansı öz-yeterlik inançlarının yüksek olduğu belirlenmiştir. Alt boyutlara bakıldığında ise kendini yeterli görme düzeylerinin yüksek, kendini yetersiz görme düzeylerinin düşük ve psikolojik göstergelerinin de orta düzeyde olduğu görülmüştür. Ölçeğin kendini yeterli görme boyutundan alınan puanların yüksek ve kendini yetersiz görme boyutundan alınan puanların düşük olması, öğrencilerin kendilerini yüksek düzeyde yeterli gördüklerini desteklemektedir. Bunun yanında, kaygı, korku, heyecan, sinir/gerginlik gibi olumsuz duyguları ifade eden psikolojik göstergeler boyutundan alınan puanların orta düzeyde olması, öğrencilerin kendilerini yeterli gördükleri halde performans konusunda göz ardı edilemeyecek endişelere sahip oldukları anlamına gelebilir. Yeni yapılacak çalışmalarda sosyodemografik ve/veya pedagojik değişkenler ile öz-yeterlik arasındaki ilişkiler (neden-sonuç) incelenebilir.

Mesleki müzik eğitimi, çalgı eğitimi, performans, kendini yeterli/yetersiz görme.