Araştırma, bir devlet üniversitesinin Eğitim Fakültesi Sınıf Eğitimi Ana Bilim Dalında 3. Sınıfta öğrenim gören 68 öğretmen adayı ile yürütülmüştür. Araştırma, nicel ve nitel araştırma yaklaşımlarının bir arada kullanıldığı karma yöntem çalışmasıdır. Araştırmanın nicel boyutunda veri toplama aracı olarak Schwartz Değerler Listesi, kişisel bilgi formu; nitel boyutunda ise “Değer Eğitimi Görüş Formu” kullanılmıştır. Nicel veriler betimsel istatistikler ve ilişkili örneklemler için t testi; nitel veriler ise, betimsel ve içerik analizi birlikte kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre; öğretmen adaylarının son test puan ortalamalarının yardımseverlik boyutunda en yüksek ve güç değer boyutunda en düşük olduğu tespit edilmiştir. Sınıf eğitimi öğretmen adaylarının son test puanlarının öz yönelim, uyum, güç, geleneksellik ve yardımseverlik değer tiplerinde ön teste göre artış gösterdiği tespit edilmiştir. Nitel verilerden elde edilen sonuçlar ise, öğretmen adaylarının genel değer eğitimi yaklaşımları arasında en fazla ahlaki muhakeme yaklaşımını, değer öğretimi hareketleri arasında ise karakter eğitimi yaklaşımını ve diğer değer eğitimi yaklaşımları arasında ise eylem öğrenme yaklaşımını önemsedikleri belirlenmiştir. Öğretmen adaylarının büyük bir bölümü tüm derslerde değer öğretiminin kullanılması gerektiğini ifade etmişlerdir. Sınıf eğitimi öğretmen adayları öğretim programlarına eklenmesi için on yedi farklı ifade kullanmıştır. Frekansı en yüksek olan değerler ise; hoşgörü, merhamet, saygı, vefa ve dayanışma olarak belirlenmiştir. Ayrıca öğretim programlarından çıkarılması gereken değer olmadığını ifade eden ve programdaki değerlerin yeterli olduğunu düşünen öğretmen adaylarının olduğu tespit edilmiştir. Sınıf eğitimi öğretmen adaylarının teorik olarak “değer” bilinci ile birlikte değer eğitimi konusunda uygulamaya dönük rehberliğe ihtiyaç duydukları gerçeğinden hareketle evrensel olarak kabul edilen değerler başta olmak üzere toplum olarak sahip olmamız gereken değerlere yönelik lisans öğretim programlarında daha fazla uygulamaya yer verilmesi gerekliliği araştırmanın en önemli önerilerinden biri olarak sunulmuştur.

Sosyal bilgiler, hayat bilgisi, değer, değer eğitimi, hoşgörü