The current research aims to investigate 60-66-month-old preschool children’s preferences for risky play. Qualitative research method was utilized and 100 preschool children enrolled in five different early childhood centers in Mersin were included in this research. For the purpose of gathering data, semi-structured interview questions were used by the researcher. The interview questions were accompanied a series of drawings, which are created with regard to the six categories of risk play. As data analysis process, children’s risky play preferences were calculated descriptively and the obtained frequency distributions were represented. Also, the reasons for children’s risky play preferences were examined by content analysis method. The findings of the research showed that children are not willing to engage in risky play. The most obvious reason why children do not prefer risky play was determined as children’s possibility of physical injury or harm. Children also indicated that they do not prefer to engage in risky play because of parental reactions. These findings were discussed with similar research findings; in particular, the effect of culture on individuals’ preferences for risky play. It is suggested that children’s risky play should be supported by preparing outdoor environments with optimum safety standards. Children should be encouraged to engage in risky play to get maximum benefit from such type of play. Lastly, the finding of the research suggested that in order to increase risky play opportunities for children, parents’ knowledge and awareness about how children’s risky play is important for their children’s learning and development should be increased.

Risky play, risk-taking, risk-averse culture

Mevcut çalışma erken çocukluk eğitimi kurumuna devam eden 60-66 aylık çocukların riskli oyun tercihlerini araştırmayı amaçlamaktadır. Araştırmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır ve araştırmanın örneklemini Mersin ilinde bulunan beş farklı erken çocukluk eğitim kurumuna devam eden 100 çocuk oluşturmuştur. Veri toplama materyali olarak araştırmacı tarafından hazırlanan yarı yapılandırılmış görüşme soruları kullanılmıştır. Riskli oyunun altı farklı çeşidini betimleyen durumları yansıtan görseller, görüşme soruları ile birlikte kullanılmıştır. Veri analizi sürecinde çocukların riskli oyun tercihleri betimsel olarak hesaplanmış ve sıklık dağılımları elde edilerek gösterilmiştir. Ayrıca, çocukların riskli oyun tercihlerinin nedenleri, içerik analizi yöntemi kullanılarak belirlenmiştir. Çalışmanın sonuçları, çocukların riskli oyun oynamaya istekli olmadıklarını ortaya koymuştur. Bunun en temel sebebi olarak çocuklar, riskli oyunda yaralanma ya da zarar görme olasılığının bulunduğunu belirtmişlerdir. Bununla birlikte, çocuklar ebeveyn tepkilerini de riskli oyun oynamayı tercih etmeme nedenlerinden biri olarak ifade etmişlerdir. Bu sonuçlar, özellikle bireylerin tercihlerinde kültürün etkisine odaklanarak benzer araştırma sonuçları ile karşılaştırılmıştır. Çocukların riskli oyunlarını desteklemek için optimum güvenlik standartlarının alındığı açık alanların düzenlenmesi önerilmiştir. Çocukların riskli oyun türünden en yüksek oranda fayda sağlamaları konusunda teşvik edilmeleri önerilmiştir. Son olarak, bu çalışmanın bulgularına dayanarak, çocuklar için riskli oyun fırsatlarının arttırılmasında, ebeveynlerin riskli oyunun çocuğun gelişimi ve öğrenmesi üzerindeki katkılarının önemi ile ilgili mevcut bilgi ve farkındalıklarının arttırılması önerilmiştir.