Tüm dünyada yoğun bir şekilde çocuk istismarının yaşandığı görülmektedir. Bunun nedenine ve neler yapılabileceğine ilişkin araştırmaların yapımı hız kazanmıştır. Bu araştırmanın amacı 0-6 yaşları arasında çocuğa sahip ebeveynlerin çocuk istismarı potansiyelini yordayan faktörlerin incelenmesidir. Tarama türünde olan bu araştırmanın çalışma grubu Türkiye’nin 12 il merkezinde yaşayan 0-6 yaşları arasında çocuğa (164 kız, 186 erkek) sahip ebeveynlerden oluşmaktadır. Çalışma kapsamında 350 ebeveyne ulaşılmış olmakla beraber analiz varsayımlarının kontrolü sırasında bazı nedenlerle toplam 97 ebeveyne ait veriler araştırmadan çıkarılmış ve 253 ebeveyn ile çalışmaya devam edilmiştir. Bu araştırmada, ebeveynlere yönelik araştırmacı tarafından hazırlanmış olan Ebeveyn Kişisel Bilgi Formu ve Çocuk İstismarı Potansiyeli Envanteri kullanılmıştır. Verilerin istatistiksel çözümlemelerinde ilişkisiz örneklemler t testi ve tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Bu araştırmanın sonunda ebeveynlerin istismar potansiyellerinin ebeveynlerin öğrenim düzeyleri ve iş durumları ile ilişkili olduğu; ancak çocuğun yaşı, yaşadıkları şehir, ebeveynlerin ve çocuğun cinsiyeti ile ilişkili olmadığı ortaya çıkmıştır. Ebeveynlerin istismar potansiyelleri çalıştıkları iş koluna göre değişiklik göstermiştir. Özellikle öğretmen annelerin çalışmayan annelere göre istismar potansiyellerinin düşük olduğu göz önüne alındığında pedagojik formasyon almanın bu potansiyelin düşük olmasında belirleyici etken olduğunu düşündürmektedir. Bu sonuçlar doğrultusunda ebeveynlere istismar edici davranışlarının sağaltımında nasıl daha etkili olabileceklerine yönelik eğitimler verilebilir, farkındalıkları arttırılabilir ve toplum genelinde bilinç düzeyini arttırıcı kampanyalar yaygınlaştırılabilir.

çocuk istismarı, çocuk istismarı potansiyeli, anne-babaların potansiyelleri