Bu araştırmanın temel amacı, müzik öğretmenleri ve öğretmen adaylarının özel gereksinimli çocuklara (ÖGÇ) ilişkin algılarını çalgı metaforları aracılığıyla belirlemektir. Bu çalışmada nitel araştırma teknikleri kullanılmıştır. Özel gereksinimli bireyler gibi hassas duyguların ön planda olduğu çalışmalar ifade edilmesi zor kavramları barındırabilmektedir. Bu nedenle metaforlar yoluyla verilerin toplandığı bu araştırma olgubilim (fenomenoloji) deseni kullanılarak yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma grubunu, Türkiye’de bulunan 91 müzik öğretmeni adayı ve görev yapan 50 müzik öğretmeni oluşturmaktadır. Araştırma verileri, “Özel eğitim gereksinimi olan çocukları  bir çalgıya benzetmeniz istense hangisine benzetirsiniz? Özel eğitim gereksinimli çocuk … gibidir/ benzer; çünkü, …” cümlesinin tamamlanmasıyla elde edilmiştir. Elde edilen veriler içerik analizi yöntemiyle incelenerek yorumlanmıştır. Araştırmanın sonuçlarına göre müzik öğretmenlerinin ÖGÇ’leri en çok piyano, keman, davul ve flüt çalgıları ile ifade ettikleri; müzik öğretmeni adaylarının ise en çok piyano, keman ve flüt çalgıları ile ilişkilendirdikleri görülmektedir. Katılımcıların ÖGÇ’leri “çok yönlü ve hassas yapılı” olarak nitelendirdikleri; bunun yanında eğitimsel yaklaşım açısından “doğru yaklaşım, uzmanlık, fedakârlık ve mücadele gerektiren” ve sosyal açıdan “öz farkındalık sağlayan, huzur veren ve güzellik katan” bireyler olarak algıladıkları sonucuna varılmıştır. Sonuç olarak müzik öğretmenleri ve müzik öğretmen adaylarının hayatlarının önemli bir parçası olarak görülen çalgılar yoluyla ÖGÇ’lere ilişkin yaratıcı cevaplar verdikleri ortaya çıkmıştır. Diğer alanlarda da buna benzer metafor çalışmalarının yapılması ile o alandaki kişilerin kendilerini daha rahat ifade etmelerine olanak sağlanabileceği düşünülmektedir.

Müzik, Öğretmen, Öğretmen Adayları, Metafor, "Özel Gereksinimli Çocuk" Algısı.