ABSTRACT The purpose of this study is to determine the role of university students' course-leisure conflicts on well-being. The study group consisted of a total of 600 participants, 277 women and 323 men, from Kastamonu, Adnan Menderes, Mersin and Siirt universities. In addition to the personal information form as a data collection tool in the study, the "Course-Leisure Conflict Scale" developed by Tsaur and Tang (2012) and adapted into Turkish Culture by Işık & Demirel (2018), and the “Oxford Happiness Scale Short Form-OHQ-K” scale developed by Hills & Argyle (2002) and adapted into the Turkish Culture by Çötok (2016), were used. Descriptive statistics (frequency, percentage, mean, standard deviation) and structural equation modelling were used to analyse the data. According to the findings of the study, the conflict of the course with leisure (tension) and the conflict of leisure with the course (tension) do not affect happiness (p> 0.05). The conflict of the course with leisure (temporal) reduces happiness (= -0,022). An increase of one standard unit in the conflict (temporal) of the course with leisure causes a decrease of -0,022 standard units in happiness. The conflict (intensity) of the course with leisure decreases happiness (= -0.072). An increase of one standard unit in the conflict (intensity) of the course with leisure causes a decrease of -0.072 standard units in happiness. The conflict of leisure with the course (intensity) decreases happiness (= -0.190). An increase of one standard unit in the conflict (intensity) of leisure causes a -0,190 standard unit decrease in happiness. The explanatory variance value of the course-leisure conflict on happiness was found as R2 = 7.3%. As a result, it can be said that the course-leisure conflict affects happiness.

University students, course-leisure conflict, happiness

ÖZ Bu çalışmanın amacı üniversite öğrencilerinin ders-boş zaman çatışmalarının mutluluk üzerindeki rolünü belirlemektir. Çalışma grubunu Kastamonu, Adnan Menderes, Mersin ve Siirt üniversitelerinden 277 kadın ve 323 erkek olmak üzere toplam 600 katılımcı oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak kişisel bilgi formunun yanı sıra, Tsaur & Tang (2012) tarafından geliştirilmiş ve Işık & Demirel (2018) tarafından Türk Kültürüne uyarlanmış “Ders-Boş Zaman Çatışması Ölçeği” ile Hills & Argyle, (2002) tarafından geliştirilen ve Doğan ve Çötok (2016) tarafından Türk Kültürüne uyarlanmış “Oxford Mutluluk Ölçeği Kısa Formu-OMÖ-K” kullanılmıştır. Verilerin çözümlenmesinde betimleyici istatistik (frekans, yüzde, ortalama, standart sapma) ve yapısal eşitlik modellemesi kullanılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre, dersin boş zamanla çatışması (gerilim) ve boş zamanın dersle çatışması (gerilim) mutluluğu etkilememektedir(p>0,05). Dersin boş zamanla çatışması (zamansal) mutluluğu azaltmaktadır(ß=-0,022). Dersin boş zamanla çatışması (zamansal)ndaki bir standart birimlik artış mutlulukta -0,022 standart birimlik bir azalışa neden olmaktadır. Dersin boş zamanla çatışması (yoğunluk) mutluluğu azaltmaktadır(ß=-0,072). Dersin boş zamanla çatışması (yoğunluk) ndaki bir standart birimlik artış mutlulukta -0,072 standart birimlik bir azalışa neden olmaktadır. Boş zamanın dersle çatışması (yoğunluk) mutluluğu azaltmaktadır(ß=-0,190). Boş zamanın dersle çatışması (yoğunluk) ndaki bir standart birimlik artış mutlulukta -0,190 standart birimlik bir azalışa neden olmaktadır. Ders-boş zaman çatışmasının mutluluk üzerinde açıklayıcılık varyans değeri R2=%7,3 olarak bulunmuştur. Sonuç olarak, ders-boş zaman çatışmasının mutluluğu etkilediği söylenebilir.

Üniversite öğrencileri, Ders-boş zaman çatışması, mutluluk